برای دخالت مؤثر در آنچه می گذرد، و هدایت حرکت جبری جامعه به کوشش های عمیق، سنگین

و آگاهانه نیازمندیم که خطر ریشه برانداز است و مسؤلیت کمرشکن، و ایثار می طلبد.

تلقین کنندگان و تسکین و تسلیت دهندگان، وآن ها که توده مردم را به حفظ آنچه ماندنی نیست

و سلامت این بیماری که رفتنی است، معتقد می کنند و خطرها را نمی گویند و نیز آنها که جامعه

 را به پذیرفتن آنچه قابل پذیرفتن نیست، مؤمن می سازند، بیشتر جامعه را اغفال می کنند و در

 حال رکود و سکون و ضعف و تسلیم نگه می دارند. 

                                                                                               دکتر علی شریعتی